در بخشی از این کتاب میخوانیم: «نظریهپردازان چپ افراطی گاهی اوقات بر پدیدهشناسی خرده گرفتهاند که گونهای ایدئالیسم است و واقعیت را در سیلاب ایدهها غرق میکند. اما اگر ایدئالیسم فلسفه بدون شر آقای برونشویگ باشد، اگر ایدئالیسم فلسفهای باشد که تلاشش برای هضم و جذب ذهنی هیچگاه به مقاومت بیرونی برنمیخورد، فلسفهای که در آن رنج و گرسنگی و جنگ در گونهای فرایند کند وحدت بخشیدن ایدهها رقیق میشوند، هیچ چیز نامنصفانهتر از این نیست که پدیدهشناسان را ایدئالیست بخوانیم. برعکس، قرنهاست که در فلسفه جریانی تا بدین پایه رئالیست را شاهد نبودهایم. پدیدهشناسان دوباره انسان را غرق جهان کردهاند و به اضطرابها و رنجهای او و همچنین به شورشهایش تمام سنگینیشان را بازگرداندهاند. متأسفانه، تا وقتی «من» ساختار آگاهی باقی بماند، همچنان میتوان بر پدیدهشناسی خرده گرفت که یک «آموزه-پناهگاه» است و قطعهای از انسان را از جهان بیرون میکشد و با این کار توجه را از مسایل حقیقی منحرف میکند. این کتاب با ترجمه عادل مشایخی توسط ناهید به چاپ رسیده و در فروشگاه اینترنتی کتاب انتشارات اشراقی به آدرس www.eshraghipub.com موجود میباشد.