نقش مدرسه در روابط انسانی و انسان سازی به قدری مهم و حائز اهمیت است که میتوان از آن به عنوان یکی از ارکان اصلی شکل گیری شخصیت انسان نام برد. به راستی پس از خانواده که اولین محل آموزش و تربیت انسان می باشد، مدرسه مهمترین و اصلی ترین محیط آموزشی، فرهنگی و اجتماعی است که انسان ها در آنجا پـرورش یافته و سرنوشت آینده و خـانواده و جامعه خود را ساخته و یـا آن را تغییر می دهند. از این رو در این نوشتار به نقش مدرسه در روابط انسانی و انسان سازی می پردازیم. ساده ترین پاسخ به نقش مدرسه در روابط انسانی و انسان سازی این است که ما فرزندان خود را برای انسان شدن، شکوفایی استعدادها و یادگرفتن روش زندگی و بالاخره پیدا کردن موقعیت ، مسئولیت یا کاری در جامعه به مدرسه می فرستیم. اما مهمترین مسئله انسان شدن است و انسان شدن یعنی خود و اهداف و محدودیتها و موقعیت های خود را به خوبی شناخته و درک نماید. وجود مدرسه به معنی محیطی دارای تعلیم و تربیت است که با استفاده از ابزار و امکانات و برنامه ها به پرورش انسان می پردازد. به گفته کانت " بشر تنها با تعلیم و تربیت آدم تواند شد و آدمی چیزی جز آنچه تربیت ازو می سازد، نیست... " به تعبیر کانت مدرسه جایی است که آدم های تربیت شده و فرزانه یعنی معلمان و مدیران به تربیت نوباوگان مشغول هستند.این کتاب تالیف محمد میر کمالی بوده توسط انتشارات یسطرون به چاپ رسیده و در فروشگاه اینترنتی کتاب اشراقی آدرس www.eshraghipub.com موجود می باشد.